Қазақтан көрген ең қымбат сыйының бірі
сүйрет : Change.org
Ыспан
Бұл жайды, сірә, Мамытбек Қалдыбай ағаның әлдебір әңгімесінен оқыған едім. Соны екі-үш ауыз сөзге айналдырып айтпақпын. Оқыйға өткен ғасырдың …
… 70–80-жылдары Жамбыл обылысында болса керек. Әлдебір ауылдағы әлдебір іс-шараға Д.Қонайыптың өзі қатысатын болып, бұған басшылық жан-жақты дайындалып, бүкіл ел болып күтіп тұрған ғой.
Әлден уақытта Димекеңнің мәшинесі келіп тоқтап, ішінен өзі шыға келгенде бүкіл басшылық, ел ағалары секундтық табиғи кідіріс жасап, аңтарыл қалған сәтте үсті-басы шаң-топырақ, бұтында қара түрсігінен басқа түгі жоқ бір қара бала ортадан суырылып шығып, ассалаумалейкүм деп бірінші болып қолын ұсынған екен.
Сірә, Димекеңдей жаны таза әрі дүние-мүлік күйбеңінен ада, елін, жерін сүйген адамға аяқастынан алдынан кір-қожалақ қара томпақ шыға келіп, ассалау дегеннен артық, дегеннен қымбат қандай сый болсын, елбасымыз сол заматта әлгі баланы жерден көтеріп алса керек.
Ары қарай әппақ кәстүм-көйлекке шаң жағылып, кімнің, не деп, қалай абдырағаны есте жоқ. Тек көп жайдан хабардар ауыл ақсалдары «бір кем дүние-ай» деп бас шайқасып, иек қағысқан көрінеді.
Ал біздіңше мәселе дүниенің бір кемдігінде ғана емес, бірінші кезекте …
— Едігедей ердің еліне деген сүйіспеншілігінде, өзінің осыншалық қажыр-қайрат жұмсап жүргенінің кім үшін екені, сол жанның алдынан шығып, көзіне көріне қалғанында,
— күтпеген жерден соны, Қара қазан, сары бала қамы үшін қылыш сермегенін сезінгенінде болса керек.
